Tag
– Mamo, dlaczego dziś nie pójdziemy na buju buju? – pytają rozżalone oczy mojej córeczki, które zupełnie nie rozumieją jeszcze tak trudnych wyrazów jak: “rywalizacja między rodzeństwem”. Więcej…
Jest taki dom. Zupełnie inny od normalnych domów. Trwają w nim prace remontowo-budowlane codziennie, bez wyjątku. Dwadzieścia cztery godziny na dobę. Rośnie, zmienia się nie do poznania i w większości przypadków: budowlańcy spisują się na medal. I mimo, że ciągle w budowie: jest zamieszkały. Więcej…
Jest taki moment, w którym wszystko się zmienia w życiu każdej kobiety. Ślub – powiecie. Nie. Zdrada – owszem, ale w innym sensie. Co powoduje, że w ułamku sekundy stajesz się kimś innym? Więcej…
Już wiem, że są na tym świecie dokładnie trzy rzeczy, których będę żałować do końca życia: że los na bohatera historii pt. „Błąd lekarski” wybrał właśnie mnie; że dylemat: rodzić naturalnie czy przez cesarskie cięcie nigdy nie będzie już mój; że jakaś pani, która bez zająknięcia się klawiatury pisze, że moje dziecko urodzone przez cesarkę nie jest urodzone, a wydobyte, nie ma na tyle odwagi, by to samo kiedyś powiedzieć prosto w twarz… mojej córeczce. Więcej…
Jest wczesny wieczór. Kładę małą główkę Tabayątka na przewijaku. W tle lecą kołysanki, których moje uszy ciągle się uczą, a gardło jeszcze nie zdobyło na tyle odwagi, by pociągnąć wespół ze stereo. Na suficie migoczą kolorowe gwiazdki z wyświetlacza. Pachnie pokąpielowym zapachem niemowlaka. Zakładamy pidżamkę. Gdy mała, szamocząca się pod przytulną bawełną, nieznosząca ubierania główka walczy z atakującym ją rampersem, ja przyglądam się malutkim, czerwonym, jeszcze poporodowym naczyniaczkom na karku. To uszczypnięcie bociana – mówili. Więcej…
Niby poród składa się z trzech faz: skurcze, parcie, .. i coś tam jeszcze. Nie wiem dokładnie, bo miałam cesarkę. Zanim mi przykleicie nalepkę bólowego tchórza albo panny wygodnickiej, uściślam: nie, nie na życzenie. Wolałam rodzić naturalnie. Nie wyszło.
Dokładnie rok o tej samej porze byłam w ciąży. I byłam już w trzecim akcie mojej tragikomedii pt. „Rodzę”. A do finału z medycznego punktu widzenia było jeszcze prawie 2 miesiące… Więcej…
Mam na imię Ania. Na nazwisko: Tabaj. Stąd TABAyKA. Dwie córeczki wołają na mnie "Mamooo". A mąż: "Kocie" albo "Aniaaa"...(wtedy wiem, że o coś podpadłam ;-)) I jestem Mamą Krzysia: Rycerzyka, któremu choroba wyłączyła widzialność, a założyła skrzydła...
Co ja tutaj robię?
Dbam o rozwój każdej Mamy na dwóch frontach! Po pierwsze: #żyj_to_za_mało_celebruj! Bo każda z nas: zmęczona, niewyspana, znudzona "dniem świstaka" zapomina o tym, że to tylko etap... Po drugie, #nie_samym_dzieckiem_żyje_matka... Bo jakże często nasz odbiór macierzyństwa traci tylko dlatego, że... zapominamy w nim o sobie! Ja się odnajduję jako współtwórca MamaAcademy!
