Tag
Z lutym, Drodzy moi jest trochę tak jak z kolejką do lekarza w publicznej przychodni… Więcej…
Styczniu, byłeś beznadziejny. Nie sprostałeś: ani w łóżku, ani w tańcu, ani przy różańcu. Więcej…
Listopad jest tym miesiącem, w którym wykrzesać wszelkie ułudy uciech jest dość trudno – nawet takim hurraoptymistom jak ja. Najpierw rozświetla się blaskiem… znicza, potem sypnie niesmacznym w dotyku shake’iem śniegu z deszczem, po to by dopaść w końcu gilem po pas. Wszystkie te fazy zaliczyłam w tym miesiącu. Ale w międzyczasie wydarzyły się trzy pozytywne rzeczy, które na listopad gniewać mi się nie pozwalają. Co to takiego? Jesteś gotów rzucić to wszystko i wyjechać w Bieszczady? Więcej…
Tak się składa, że październik to miesiąc moich pierwszych razów. Zorientowałam się o tym dopiero teraz, gdy przyszło mi planować ten wpis pełen podsumowań moich małych radości tego miesiąca – bayki, która ma mnie wysłać za góry, za lasy, w krainę jednorożców, gdzie zdarzył się mój pierwszy raz. I wrócę tu, gdy będzie szaro, zimno i buro – choćby w listopadzie, tuż tuż. Więcej…
Kto mnie zna, wie o mnie co najmniej trzy rzeczy: jak coś postanowię, to to robię; jak to robię, to robię natychmiast; jak nie umiem czegoś zrobić, wołam męża! I tak było i tym razem. Jesteśmy razem już pół roku. Ja i moi czytelnicy. Bo ja i mąż – ciut dłużej 😉 Wy mi dajcie prezent co dnia – Waszą obecnością na blogu. Mąż mi podarował kilka bezsennych nocy… opracowując to, co wymyśliła moja głowa. Ja Wam podarowuję to, co wychodzi mi najlepiej: 10 prostych sposobów jak żyć jak w bajce. Bez kołczingowej ściemy. Jak mama – mamie, żona – żonie, dziewczyna z sąsiedztwa, która puka do Waszych drzwi… mailem. Uwaga uwaga… Pora na fanfary – mój blog doczekał się… newslettera! 🙂 Więcej…
Gdybym była Panem Bogiem, to raczej nie stwarzałabym człowieka z organów. I medycyna, i samo życie potwierdzają: one często szwankują. Gdybym była Panem Bogiem, człowieka stworzyłabym z innych… ludzi! Tych najukochańszych, najbliższych! Bo to dzięki nim czuję, że żyję. Oni mnie nie zawodzą, choć czasem zdarza się, że wodzą… za nos: na pokuszenie, na zapomnienie, na wyszumienie. A wrzesień, mimo że odbywał się w nadmorsko-włoskich okolicznościach przyrody wyrył swoją bajkę nie idealnymi miejscami, w których byłam; a nieidealnymi ludźmi, którzy ze mną w tych miejscach byli. Zapraszam Was: na moją baykę wrześniową! Więcej…
Jeszcze mamy z górki. Lato jak trwało tak trwa i tylko coraz częściej pojawiające się na wystawach wrzosy zdają się na fioletowo wieszczyć złą przepowiednię: idzie jesień! Zanim zacznę ocierać z tego powodu łzy, muszę się zabezpieczyć: przejmując dziś funkcję pieca akumulacyjnego i akumuluję w nim mające mnie ogrzać ciemną, zimną i złą jesienią… moje dobre momenty sierpniowe! Więcej…
Mam na imię Ania. Na nazwisko: Tabaj. Stąd TABAyKA. Dwie córeczki wołają na mnie "Mamooo". A mąż: "Kocie" albo "Aniaaa"...(wtedy wiem, że o coś podpadłam ;-)) I jestem Mamą Krzysia: Rycerzyka, któremu choroba wyłączyła widzialność, a założyła skrzydła...
Co ja tutaj robię?
Dbam o rozwój każdej Mamy na dwóch frontach! Po pierwsze: #żyj_to_za_mało_celebruj! Bo każda z nas: zmęczona, niewyspana, znudzona "dniem świstaka" zapomina o tym, że to tylko etap... Po drugie, #nie_samym_dzieckiem_żyje_matka... Bo jakże często nasz odbiór macierzyństwa traci tylko dlatego, że... zapominamy w nim o sobie! Ja się odnajduję jako współtwórca MamaAcademy!
